Budowa okrzemek
Znanych jest ponad 200 rodzajów okrzemek żyjących współcześnie. Zazwyczaj ich rozmiary są mikroskopijne, jednak spotyka się gatunki, które mogą osiągnąć długość 2 mm [1].
Okrzemki tworzą szkielety zwane skorupkami, zbudowane z amorficznej krzemionki. Proces ten związany jest z pobieraniem ze środowiska rozpuszczalnego kwasu krzemowego, z którego następnie tworzona jest amorficzna krzemionka wewnątrz komórkowego „nanobioreaktora” zwanego pęcherzykiem osadzania krzemu – SDV (ang. silicon deposition vescicle). Budowa morfologiczna skorupki poszczególnych gatunków okrzemek jest różna i często bardzo skomplikowana. Składa się ona z dwóch części: wewnętrznej zwanej denkiem (hyphoteca) i zewnętrznej zwanej wieczkiem (epitheca). Obie części mogą składać się z pojedynczej warstwy krzemionki lub z warstwy podwójnej zawierającej puste komory tzw. „loculae”. Ze względu na budowę okrzemki dzieli się na pierzaste (Pennateae) i centryczne (Centrceae) [4].
Okrzemki centryczne wykazują symetrię obrotową, a okrzemki pierzaste są wydłużone z symetrią dwustronną (Rys. 2.1) [4].
Rys. 2.1. Przekrój okrzemek a) pierzastych b) centrycznych [1]
Skorupka pełni wiele funkcji, m.in. nadaje okrzemkom odporność mechaniczną i odgranicza cytoplazmę od środowiska zewnętrznego, zapobiegając dostaniu się do niej wirusów. Dzięki swej strukturze umożliwia absorpcję promieniowania słonecznego dającą okrzemkom możliwość przeprowadzania fotosyntezy. Skorupki zapobiegają dostaniu się szkodliwego promieniowania ultrafioletowego i światła niebieskiego, powodującego stres tlenowy w aparacie fotosyntetycznym. Wykazują one również właściwości soczewki, skupiając światło wewnątrz cytoplazmy, co tłumaczy przemieszczanie się w niej chloroplastów pod wpływem światła [4].
Barwniki okrzemek różnią się znacznie od tych występujących w glonach zielonych oraz u roślin wyższych, co skutkuje innymi możliwościami absorpcyjnymi. Zawierają głównie chlorofile a i c , Ddx i Dtx oraz fukoksantyna (Fx), które tworzą kompleks zbierający światło FCP [5].
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.